اجزا و اتصالات نمای کرتین وال
نمای کرتین وال فلزی بر خلاف سایر دیوارها، تعداد اجزا و تجهیزات کمتری برخوردار است. متریالی همچون سازه آلومینیومی، شیشه های دوجداره، لاستیک های عایق بندی EPDM و … از جمله این تجهیزات هستند. همه این اجزا با استفاده از ابزارها و تجهیزات دقیق مهندسی تولید میشوند و همین موضوع باعث میشود تا میزان کیفیت این نمای مدرن به حداقل برسد.
در ربطه با دیتیل کرتین وال اگر مشاوره و یا سوال دارید می توانید با شماره تلفن ۰۹۱۵۵۱۱۹۴۹۷ تماس حاصل فرمایید .
ANCHORSیا پیچ ها اتصال
Anchor در لغت به معنی لنگر است؛ در واقع این پیچ ها قسمت های اصلی فریم و سازه را به یکدیگر و سپس به بدنه ساختمان وصل میکند. معمولا پیچ های اتصال برای حفظ استحکام سازه و همچنین انتقال وزن سازه به ساختمان استفاده می شود و به دو صورت ثابت (fixed) و یا شیار دار (slotted) وجود دارند.
جدا از تحمل بار، Anchor باید طوری طراحی شوند که امکان تنظیم داشته باشند برای مثال باید به گرپنه ای باشند که بتوان کل سازه را در راستای عمودی حرکت داد.
Anchor در اندازه ها، شکل ها و تنظیمات مختلفی ارائه می شوند. با این حال ، هر لنگر اساساً دو جز components اساسی دارد: تاج پیچ و قسمت استوانه ای آن.
جاسازی بتن و لنگر به آن
زیرسازی و بتن ریزی سازه های کرتین وال به روش های مختلفی اجرا می شود و بر اساس نوع Anchor می تواند به مدل های مختلفی اجرا شود.
نمی توان از یک روش ثابت برای همه پروژه ها استفاده کرد. معمولا در بتن ریزی روش هایی که در آن قسمت تاج Anchor رو به بالا قرار دارد بسیار متداول تر از روش های دیگر است.
ممکن است بر اساس نوع پروژه می توان از جاسازی در کنار (روش اسلایدینگ) و جاسازی در کف استفاده کرد. نوع جاسازی بر اساس محل قرار گیری Anchor مشخص می شود.
جاسازی بتن در روش استیک
در شکل زیر می توانید یک نمونه جاسازی بتن را مشاهده کنید که بیشتر در روش نصب استیک مورد استفاده قرار میگیرد.
لنگر نسبتاً ساده ای که در شکل بالا نشان داده شده است در بسیاری از سیستم های کرتین وال چوب و فلزی استفاده می شود.
همانطور که می‌بینید لنگر دارای یک فرم L مانند است که از یک طرف به بتن ساختمان متصل شده است و از طرف دیگر به فریک نمای شیشه ای متصل می شود. در این روش قسمت L مانند با استفاده از دستگاه های جوش به بدنه و بتن جوش داده میشود.
زیرسازی و بتن ریزی سازه های کرتین وال به روش های مختلفی اجرا می شود و بر اساس نوع Anchor می تواند به مدل های مختلفی اجرا شود.
نمی توان از یک روش ثابت برای همه پروژه ها استفاده کرد. معمولا در بتن ریزی روش هایی که در آن قسمت تاج Anchor رو به بالا قرار دارد بسیار متداول تر از روش های دیگر است.
ممکن است بر اساس نوع پروژه می توان از جاسازی در کنار (روش اسلایدینگ) و جاسازی در کف استفاده کرد. نوع جاسازی بر اساس محل قرار گیری Anchor مشخص می شود.
جاسازی بتن در روش استیک
در شکل زیر می توانید یک نمونه جاسازی بتن را مشاهده کنید که بیشتر در روش نصب استیک مورد استفاده قرار میگیرد.
لنگر نسبتاً ساده ای که در شکل بالا نشان داده شده است در بسیاری از سیستم های کرتین وال چوب و فلزی استفاده می شود.
همانطور که می‌بینید لنگر دارای یک فرم L مانند است که از یک طرف به بتن ساختمان متصل شده است و از طرف دیگر به فریک نمای شیشه ای متصل می شود. در این روش قسمت L مانند با استفاده از دستگاه های جوش به بدنه و بتن جوش داده میشود.
جاسازی بتن در روش یونیتایز
در شکل زیر نمونه دیگری از جاسازی Anchor را می بینید که کمی پیچیده تر است. این روش جایابی در اجرای نمای کرتین وال به روش یونیتایز استفاده می شود. در این روش پیچی که سازه L را به بتن وصل میکند پس از بسته شدن به سازه جوش داده می شود تا ایمنی سازه را بیشتر نماید.
لنگر نسبتاً ساده ای که در بالا نشان داده شده است در بسیاری از سیستم های کرتین وال یونیتایز رایج است و از استحکام و طول عمر بیشتری برخوردار است. در این روش سازه L شکل با استفاده از ۲ پیچ بزرگ (Anchor) به بتن سازه و همچنین فریم بیرونی کرتین وال نصب شده است. Anchor بیرونی به مولین های نما متصل میشود و آنها را محکم نگه می دارد.
محاسبات Anchor
بیشتر محاسبات لنگر برای تخمین میزان بار روی هر بخش سازه است که بر اساس آن اقدام به استفاده از آن می نمایند. نوع لنگر و میزان تحمل بار توسط آن به موارد زیر بستگی دارد:
فاصله ماژول (سازه بیرونی)، مواد تشکیل دهنده نمای بیرونی( چوب، شیشیه و…) میزان باد و تخمین فشار ناشی از آن
Anchor باید هم بارهای سطح سازه و هم بارهای افقی که بر اثر جاذبه وجود دارند را تحمل کرده و به زمین منتقل کند.
کارد بندی یا Framing
با توجه به محاسبات و میزان بار وارد آمده به سازه باید نوع کادر بندی و جنس Anchor را به درستی تشخیص داد. در این بخش استاندارد تعیین جنس و ضخامت Anchor را بررسی میکنیم.
اکستروژن آلومینیوم ماده اولیه قاب بندی برای سیستم های کرتین وال شیشیه ای است. علت اصلی استفاده از آلومینیوم برای این سیستم ها عبارتند از:
پایین آمدن مقاومت دیگر فلزات در اثر جوشکاری ؛ جوشکاری باعث افت شدید مقاومت در فلزات دیگر می شود و همین موضوع باعث ایجاد خطرات زیادی می شود.
در جدول زیر به سایر مشخصات هر آلیاژ پرداخته شده است.آلیاژ ۶۰۶۳ آلیاژ ۶۰۶۳ متداول ترین آلیاژ مورد استفاده برای قاب در آمریکا است.
| نوع آلیاژ آلومینیوم | ماکسیم استحکام آلیاژ (مگا پاسکال MPa ) | استحکام متوسط (مگا پاسکال MPa ) |
| ۶۰۶۳-T5 | ۱۵۰ | ۱۱۰ |
| ۶۰۶۳-T54 | ۲۳۰ | ۲۰۵ |
| ۶۰۶۳-T6 | ۲۰۵ | ۱۷۰ |
| ۶۰۶۱-T6 | ۲۶۰ | ۲۴۰ |
آلیاژ ۶۰۶۳
آلیاژ ۶۰۶۳ آلومینیوم رایج ترین آلیاژ قاب و فریم در آمریکا است. این آلیاژ استحکام مکانیکی سازه را به خوبی فراهم میکند. آلیاژ ۶۰۶۳ یک آلیاژ اکسترود شده است که این قابلیت را به تولید کننده گان میدهد تا فلز را به فرم های متنوع درآورند.
قابلیت اکسترود پذیری آن می تواند تولید پروفیل های پیچیده و اشکال توخالی و نازک را فراهم می کند. همچنین این مورد کمک میکند تا سازه به در فرآیند رنگ آمیزی به روش آنودایز به خوبی رنگ شود. به همین در برابر خوردگی در برابر جوهای طبیعی بسیار عالی است.
آلیاژ های سری T5 بیشتر برای قسمت های پیچیده و کوچک و T6 معمولا بیشتر برای قسمت های بزرگ و ساده رایج است. آلیاژ T54 هم در پروژه های بزرگ استفاده می شود زیرا دارای استحکام متوسط و ماکسیمم بسیار خوبی است.
آلیاژ ۶۰۶۱
آلیاژ ۶۰۶۱ آلیاژ ۶۰۶۱ آلیاژ ساختاری با مقاومت متوسط بشتری است. این آلیاژ اکسترود شده در کاربردهایی که به مقاومت بیشتری نسبت به ۶۰۶۳ نیاز دارند مورد استفاده قرار می گیرد. اما در حالت کلی به دلیل مقاومت بیشتر از آن به عنوان Anchor و دیگر اتصالات استفاده می شود.
۶۰۶۱ کاربرد محدودی به عنوان قاب و فریم در نمای کرتین وال دارند و همچنین نسبت به آلیاژ سری ۶۰۶۳ سخت تر فرم میگیرند و اکسترود می شوند.
از آلیاژ ۶۰۶۱ بیشتر در قسمت های اتصالات نما به کار میرود؛ زیرا مقاومت بسیار خوبی در برابر خوردگی در شرایط جوی مختلف دارد.
جاسازی بتن در روش یونیتایز
در شکل زیر نمونه دیگری از جاسازی Anchor را می بینید که کمی پیچیده تر است. این روش جایابی در اجرای نمای کرتین وال به روش یونیتایز استفاده می شود. در این روش پیچی که سازه L را به بتن وصل میکند پس از بسته شدن به سازه جوش داده می شود تا ایمنی سازه را بیشتر نماید.
لنگر نسبتاً ساده ای که در بالا نشان داده شده است در بسیاری از سیستم های کرتین وال یونیتایز رایج است و از استحکام و طول عمر بیشتری برخوردار است. در این روش سازه L شکل با استفاده از ۲ پیچ بزرگ (Anchor) به بتن سازه و همچنین فریم بیرونی کرتین وال نصب شده است. Anchor بیرونی به مولین های نما متصل میشود و آنها را محکم نگه می دارد.
گروه صنعتی نگین شرق آمادگی دارد تا دیتیل کرتین وال مازندران مورد نیاز شما را فراهم نماید.
انواع نمای کرتین وال
نمای کرتین وال شیشه ای در انواع گوناگونی تولید و اجرا می شود که می توان به دو گروه اصلی آن یعنی سیستم یونیتایز و سیستم استیک (Stick) اشاره کرد.
سیستم کرتین وال استیک (Stick)
سیستم Stick سیستم ارزانتر اجرای نمای کرتین وال می باشد. در سیستم استیک ، لامل ها قبل از اجرای نمای کرتین وال در داخل کارخانه تولید و لقمه بندی می شود و سپس به کارگاه ساختمانی ارسال شده وکلیه مراحل مونتاژ نما در محل پروژه انجام می گیرد و از هزینه حمل قطعات بزرگ ساخته شده کاسته می شود . به دلیل اندازه گیری همزمان در سایت و ساخت قطعات ، دیگر نیازی به کنترل عملیات ساخت در کارخانه نمی باشد.
در این سیستم معمولا اعضاء عمودی (mullion) ابتدا نصب می گردند، پس از آن اعضاء افقی (Transom) و در نهایت قطعات شیشه و یا لنگه های پنجره بازشو روی سیستم نصب می گردند.
سیستم کرتین وال یونیتایز
در سیستم اجرای یونیتایز که مدولار نیز نامیده می شود تقریبا تمامی مراحل ساخت در کارخانه سازنده انجام می گیرد بدین معنی که بر اساس اندازه گیری و طراحی های دقیق انجام شده ، نمای ساختمان به قطعات یا پنل های کوچکتری که از نظر وزن و ابعاد قابل جابجایی باشد تقسیم بندی می گردد و کلیه اجزای آن شامل پروفیل ها، گسگت ها، اتصالات و یراق آلات در کارخانه مونتاژ و نهایتا شیشه و سایر مصالح پر کننده در آن نصب و مدول های کامل شده به محل پروژه حمل می گردند . سپس هر یک از مدول ها در محل مشخص خود با روش هنگینگ به اتصالات تعبیه شده بر روی بدنه ساختمان در کنار یکدیگر نصب می گردند.
روش ساخت پنل ها به این صورت می باشد که کلیه پروفیل های به کار رفته به صورت نر و ماده ساخته شده و مثلا اگردر یک پنل پروفیل نر کار شده است در پنل کناری در همان نقطه اتصال پروفیل ماده مولیون به کار رفته که در نهایت موقع نصب داخل هم رفته و به هم چفت می شوند و به صورت یک پروفیل دیده می شوند.